بارها و بارها به یاد تو این شعر بامداد را خوانده ام
و
هر بار آستینم از اشک تر میشود...
"تو کجایی؟
در گسترهی بیمرزِ این جهان
تو کجایی؟
من در دورترین جای جهان ایستادهام:
تو کجایی؟
تو کجایی؟
من در پاکترین مُقامِ جهان ایستادهام
بر سبزهشورِ این رودِ بزرگ که میسُراید